Sokaktaki vatandaşın derdini sanayici duymaz, esnafın sesini bankalar duymaz, maaşlı personelin sesini patron duymaz oldu, aslında duyamaz oldular.. Her biri yaşam standartlarındaki düşüş ile mücadele içindeyken çaresizliği test ediyorlar, kendi çıkış planlarını yapmaya çalışıyorlar.

Üçlü çete gibi döviz, enflasyon ve faiz ilişkisi! 

Kredi faiz hadleri her geçen gün artıyor. Bankalara uygulanan munzam karşılıklar arttıkça faizler de yükseliyor. Yüksek kredi maliyetleri ödeme gücünde ve nakit akışta problemlere sebep oluyor. Üstelik yüksek dediğimiz faiz %50’ler seviyesinde. Yani halen %73 enflasyonun altında! Sokaktaki vatandaş kendisine birikim tasarruf ve yatırım alanı yaratamadığı için kredi faizi ödemek ve her gün artan maliyetlerle mücadele etmek zorunda kalıyor. 

Enflasyon mücadelesi yerine ilk olarak büyüme modeli önceliklendirildiği için sanayici ucuz krediye kavuştu ama pahalı doğalgazı alarak ucuz krediye ulaştı. Maliyet enflasyonu, enerji ve navlun maliyeti sebebiyle arttı.

Çin ve Amerika’nın ticaret savaşları, konteyner kavgasına dönüşünce, sanayiciye ulaşmayan hammddelerin fiyatı arttı, üzerine nakliye ücreti eklendi. Büyürken yorulan sanayicinin yatırım isteği de giderek azalmaya başladı. 

Yurtdışından Sipariş var ama bankalarda yeterli kredi limiti yok, limit olsa da yeterli vade yok, vade olsa da sabit faiz yok! Hammadde yok, çip krizi devam ediyor.  Kur artıyor ama satılan ürünün fiyatını sanayici hemen değiştiremiyor.

Faiz artıyor ama ürün fiyatına hemen yansıtılamıyor.

Enflasyon da artıyor ama enflasyon farkı da fiyata hemen yansıtılamıyor. 

Gündemde konuşulacak o kadar çok konu var ki, çok dinamik bir mücadele içerisinde yer alıyoruz.

Bir çok tedbir açıklanıyor ama kur korumalı mevduat ile birlikte %70 ‘e varan DTH  oranı TL de kalan sayısının azaldığını gösteriyor.

Yeni paket ile gelen önlemler tüketimi kısıp, talep enflasyonu ile mücadele yönünde görünüyor. Krediler kısılarak alışveriş yavaşlatılırsa büyüme nasıl olacak?