Ticaret ve sanayi odaları, ticaret borsaları her yıl üyelerinden hem sabit hem karlarının üzerinden aidat alırlar.. Esnaf odaları ise kayıt ücreti ve yıllık sabit aidat alırlar.

Bu üyelik öyle sivil toplum kuruluşlarına, SİAD lara gönüllü üye olmaya benzemez, faaliyetlerinin sürmesi için oda ve borsalara üye olmak zorunludur, kanun öyle emretmiş.

Odalar, borsalar hem sabit bir yıllık aidat, üstüne şirketlerin tahakkuk eden ticari bilanço karının binde 5'ini, şahısların ticari kazanç matrahının binde 5'i ni alırlar.

Ve çok ciddi miktarda paraya sahiptirler. Bankada yatan bu paranın faizinden okullar, emniyete araçlar, hastanelere bağışlar yaparlar. Bu nedenle her kentte oda ve borsa başkanları kamu ve özel kuruluşlar için ilgi odağıdır..

Zaman zaman çok sıfırlı paralarını yatıracakları bankalarla pazarlık eder ve (belli bir zaman paralarını o bankada tutmak karşılığında) üyelerine birkaç puan düşük kredi almaları için imkan sağlarlar. Tabii, kara listede olmaması, vergi-SGK borcu bulunmaması şartıyla..

Odalar, pandemi sürecinde ne yaptılar?

Gerçekten yoğun çalıştılar. Maske dağıtımları organize ettiler, yasaklı günlerde çalışanlara izin belgesi tanzim ettiler.. Üyeleri ile zoom toplantıları düzenlediler şikayetlerini dinleyip TOBB a aktardılar. Hatta bakanlarla, bakan yardımcıları ile meclis, komite üyelerini zoom üzerinden buluşturan toplantılar organize ettiler.. (Tabii çoğunlukla sorular önceden bir süzgeçten geçirilerek)

Böylesi her toplantı sonrası Türkiye’deki 365 oda ve borsanın çoğundan gelen basın bültenleri birbirine pek benzeyen ifadelerle doluydu. “Üyelerimizin taleplerini sayın bakana aktardık..” Görevini yapmanın rahatlığı sezilen bu bültenler ekonomi gazetelerinde, ekonomi sayfalarında yer aldıkça okuyan üyeler de umutla beklemeye başladılar..

Üyelerin aktarıldığını okudukları sorunların halledildiğini anlatan bültenler ise ekonomi sayfalarında pek yer bulamadılar. Çünkü haber merkezlerine “halloldu” bültenleri “aktardık” bültenleri kadar sıklıkla düşmüyordu..

Esnaf odalarının ise böyle bir gayreti var mı, bilemiyorum, belki üyeleri olan esnaflar biliyordur. Basına bülten göndermek kamuoyunu, yetkilileri, siyasileri ve üyelerini basın yoluyla bilgilendirmek gibi bir gayretlerine ben rastlamıyorum..

Peki odalar ne yapmalı?

Kestirmeden söyleyeyim, üyelerinden aldıklarını üyelerine vermeyi düşünmeliler.. Kayıp yıl 2020 nin aidatlarını almasalar olur mesela.. Ya da üstüne 2020 aidatları kadar her üyesine karşılıksız destek ödemesi yapabilirler. Yasal bir düzenleme gerektiğini biliyorum, torba yasaya eklenecek bir madde için karar almaları, ilk adım olarak yeter..

Benzer uygulamaları Amerika’da görerek öneriyorum.

Ve soruyorum:

Şimdi değilse ne zaman?