Kompleks yapmadan, ego balonuna binmeden, kendin gibi olarak toplumda var olmak sağlık, sıhhat, afiyettir bence. Neden? “önce kır sonra tamir et” modelini yeteri kadar yaşadık ve zararlarını gördük. Ne olur bir kerede sade ve sakin, iddiasız ve telâşsız tümden beraberce bir araya gelmeyi denesek? Dünya bunu yapıyor desem kızmayın lütfen. Bir Japon size kartvizitini verirken iki eliyle tutup eğilerek saygısını belirtiyor! İhtiyacımı var ki; böyle eğilerek hürmet göstermeyi yapsın? Asla öyle bir derin davranış peşinde değiller!

 ”Senide, beni de aynı güç (Allah) yarattı ve senin karşında o büyük gücün farkındalığı ile teşekkür ediyorum.” demek istiyor. Bizim yüce dinimiz bize ne emrediyor? bizler ne kadar aykırı işler yapıyoruz! farkındamıyız? Hürmet etmek, saygı göstermek ve toplum kültürüne bu davranışlarla katkı koymak insanı yüceltir, gelişmiş milletlerin bu yöndeki davranışlarına yaklaştırır… Kendimizi küçümsediğimiz anlamına gelmesin benim bu yazıp çizdiklerim. Çünkü son çeyrek yüzyılda özellikle ve üzücü bir şekilde yozlaşma aşınmasının pençesinde olduğumuzu hatırlayalım lütfen.

Sosyal medyanın son 6-7 yılından beri nesiller arası anlaşılmadık bir kopma olduğunu hatırlayalım. Hz. Peygamber “Nezaket bütün kuralların anasıdır” diye İslâm mensuplarına mesaj verirken; bu terbiyenin tüm toplumu etkisi altına alması için elimizden gelenin fazlasını yapmayı elbette ki çok istemeli ve yaymalıyız…Aksi halde sosyal medyanın kötü enerjisi altında birbiriyle hiçbir şekilde anlaşamayan kaba bir neslin gelişmesini engelleyemeyiz!

Uzlaşmazlıklar yoluyla birçok can sıkıcı sıradan olayların birdenbire büyüyerek “Yasama, Yürütme, Yargı” erglerini çok fazla meşgul etmeye hak sahibi olmadığımızı bilmemiz gerekir. “Hiçbir kavganın galibi yoktur” atasözünden yola çıkarsak; insanlık adına “baştan çözüm” yoluyla çok daha hızlı kalkınabileceğimizi ortaya koymayı gözardı edemeyiz!

Kavgacı toplumlar daima kaybeder; daima kaybettirir! Ülkesinin saygınlığı yerkürede üst düzeye gelmiş kaç İslâm ülkesi var dersek; hiç alınmayalım, oturup ders çalışalım derim! Kültür zenginliği üretim zenginliğini destekler. Bu ikisinin dengeli gelişimi ise; ülkemizin güvenilir olmasını ve saygınlığını kesinlikle arttıracaktır. Aşırı bencillik ve şişkin ego görüntüleri niçin artıyor hiç düşündük mü? Hak yiyenlerin tipik davranışları hepimizi üzer ve düşündürür. Allah korusun; bu duruma düşmemek ve adalet yolunda olabilmek için sakin bir ruh halini yapabilmemizi ümid ederim…

Ülkeleri, kayıt dışı ekonomi büyüklükleri tek cümlede anlatır! Bizim ülkemizdeki %70 in üzerinde seyreden kayıtdışılık, önce çalışan haklarını zayıflatır. Devamında sosyal adalet zayıf kalır. Kültür zenginliğinden bahsedilemez! Yarışmamız gereken “dünya üretim rekabeti” hiçbir zaman yetecek düzeye gelemez! Peki, bizim inanç değerlerimizin savunmasını nasıl yapacağız?